11 Νοε 2011

Κρεοπωλεία Ομορφιάς

Η ασχήμια είναι κατά κάποιο τρόπο ανώτερη από την ομορφιά, επειδή διαρκεί.

Όλα ξεκινούν με ένα δήθεν δωράκι.

"Θέλετε μια δωρεάν περιποίηση προσώπου"? Τηλεφωνήστε!
"Μπορείτε να μας δώσετε κάποια στοιχεία για μια έρευνα;" Απαντήστε!
"Θέλετε να χάσετε 20 κιλά σε 1 βδομάδα;" (που λέει ο λόγος) Ελάτε!

Και χωρίς να το καταλάβεις, βρίσκεσαι στην αίθουσα αναμονής ενός υπερπολυτελούς κέντρου ομορφιάς. Κόσμος πάει κι έρχεται, ένας στους 10 όμως να είναι πελάτης και με δυσκολία! Να κι ένας κλάδος που δεν τον έπληξε η ανεργία!!!


Μετά αρχίζουν τα κλισέ...κοπλιμέντα για τα μάτια, για τα μαλλιά, για ότι τέλος πάντων πιστεύουν ότι πιστεύεις ότι έχεις ωραίο πάνω σου. Μετά τα πιο προσωπικά ευαίσθητα δεδομένα, για να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές σου. Τη δουλειά σου, τα παιδιά σου, την ηλικία τους, την ασχολία τους. Με πόση συμπάθεια και ευγένεια σου φέρονται! Λες κι έγινες κιόλας "δικός τους" άνθρωπος. 


Αχ δεν μπορώ! Είναι τόσο τεχνητά και προσποιητά όλα αυτά. Σαν να παρακολουθώ την εκπαίδευση και τα τερτίπια που τους έμαθαν. Αντιστέκομαι! Καταλαβαίνω τα κόλπα τους και δεν τα "τρώω". Επιμένουν. Αντιστέκομαι. Επιμένουν. Δεν είμαι χαζή εγώ. Επιμένουν. 


Την πάτησα! Στο κάτω-κάτω γυναίκα είμαι κι εγώ...





Άντε λοιπόν να κάνω τη δωρεάν περιποίηση προσώπου...άλλωστε για το σώμα έδωσα τα λεφτάκια μου. Αυτό είναι δώρο. Κλείνω τα μάτια και ετοιμάζομαι να απολαύσω. Ε όχι! Τα ίδια και δω. Κοπλιμέντα, γλυκανάλατα αστειάκια..και μόλις πας να ηρεμήσεις, να η πώληση!!! Πιο επιθετική από πριν, πιο επίμονη. Δεν πρέπει να το σκεφτείτε, ΣΗΜΕΡΑ πρέπει γιατί έχουμε προσφορά! Έλεος!!!

Φεύγω σε χειρότερη διάθεση από πριν και με τύψεις που με έπιασαν και κορόιδο! Αλλά δεν τους φτάνει. Πρέπει ΚΑΘΕ φορά που σε βλέπουν να σε πιέζουν να αγοράσεις κι άλλο, κι άλλο, ΚΙ ΑΛΛΟΟΟΟ!! Τα νεύρα μου. Τα κέντρα ομορφιάς δεν υποτίθεται ότι είναι για να σε περιποιούνται, να γίνεσαι πιο όμορφη και να νιώθεις ότι κάνεις κάτι για τον εαυτό σου, μακρυά από όλα τα προβλήματα και ότι υπάρχει εκεί έξω; Μύθος!!

Καλά, να μη μιλήσω για το σώμα. Οι διαιτολόγοι είναι καλοί, γιατί δεν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν πώληση. Όταν όμως σε παίρνουν οι ξενέρωτες να σε βάλουν στα μηχανήματα και ξέρουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα να σε ξεζουμίσουν άλλο...τότε είναι που σου φέρονται σαν ένα κομμάτι κρέας. Κανένας σεβασμός, καμιά ευγένεια. Σου κολλάνε αυτές τις υγρές αηδίες πάνω σου και σε παρατάνε. Δεν το τρώμε κι ας το  γευόμαστε για λίγο. 

Έχει και πλάκα όμως, από μια μεριά, το πόσο απότομα εξαφανίζεται το χαμόγελο από το πρόσωπό τους όταν λες όχι. Μαύρη λίστα!!!

Σε μια ανασκόπηση του προγράμματός μου με την υπεύθυνη σώματος, φάνηκε στον υπολογιστή ότι μου υπολείπονται οι μισές περιποιήσεις από εκείνες που δικαιούμαι ακόμα. Φυσικά διαμαρτυρήθηκα, πολύ ευγενικά, ζητώντας να βρουν τα δελτία που είχα υπογράψει και φαινόταν τι και τι είχα κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Έδειξα και όλα τα έγγραφα που κρατούσα από την πρώτη μέρα που πήγα. Εκείνη επέμενε ότι κάνω λάθος. Της έλεγα ότι ίσως κάνω εγώ λάθος, ίσως εκείνη (κι ας ήμουν σίγουρη για την αλήθεια, γιατί κρατούσα ημερολόγιο), επέμενε όμως ότι εγώ κάνω λάθος και θα μου το αποδείξει όταν βρουν τις αποδείξεις. Μα πώς νόμιζα ότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο; Άλλαξαν φαίνεται τα πράγματα από τότε...

Η ίδια 'κυρία', την ίδια μέρα, αμέσως μετά την αντιπαράθεσή μας αποφάσισε να με ξεφτιλίσει. Μου είπε ότι ΠΡΕΠΕΙ να με μετρήσουν. Όχι, έλεγα, γιατί εδώ και ένα μήνα που δεν είχα έρθει (λέγοντας ψέμματα στα τηλεφωνήματά τους σαν να έκανα κοπάνα από το σχολείο) δεν είχα τηρήσει τη διατροφή και επί πλέον έχω μεγάλη κατακράτηση υγρών και είμαι φουσκωμένη σαν μπαλόνι. Επέμενε η στρίγκλα. Γδυθείτε, λέει. Γδύνομαι. Πάει στο κομπιούτερ και αρχίζει να με μετράει με τη μεζούρα. Πω πω! Τόσο η μέση... Πω πω! Τόσο η περιφέρεια! Επίτηδες. Όσο της επαναλάμβανα ότι το ξέρω και το περίμενα, τόσο χαιρόταν να με ταπεινώνει η κουφάλα. Εκεί τελείωσε και η ιστορία. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. 

Η επόμενη επίσκεψη ήταν μήνες μετά (απωθούσα την ιδέα να πάω εκεί ξανά) με τον υπεύθυνο του ινστιτούτου, με τον οποίο είχαμε μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση για τις τεχνικές πωλήσεων και τις σχέσεις υπαλλήλου-πελάτη. Παραδέχτηκε όλα τα σφάλματα που είχαν γίνει και έφυγα με συμφωνία για επιστροφή χρημάτων. Πάλι καλά! Μπορεί να μην ένοιωσα ομορφότερη, αλλά τουλάχιστον λίγο δικαιωμένη. 


Α! Έμαθα και το άλλο...την "ξυνή" την είχαν απολύσει από παράπονα που δέχτηκαν από πελάτες..δεν ήμουν το μοναδικό της θύμα!


Όχι! Δεν τελείωσε εδώ! Την ξαναπάτησα...περίπου! Κέρδισα σε έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό μια δωρεάν περιποίηση προσώπου, σε κάποιο άλλο ινστιτούτο, και πήγα. Πάλι το πολυτελές lobby με το άπειρο προσωπικό, πάλι η κυρία που με πήρε στον κύβο της για κουβεντούλα, τι ωραία μάτια κλπ κλπ. Πριν προλάβει να μιλήσει άλλο, της εξήγησα ότι είμαι εκεί να πάρω το δώρο μου και ΤΙΠΟΤΑ άλλο. Η μεταμόρφωση του Κάφκα! Τέλος η ευγένεια, τέλος το μπλα-μπλα, σχεδόν με πέταξε έξω με τις κλωτσιές...και το ύφος! Απαξίωσης! Ξεπέτα! 


Εμ ας πρόσεχα! Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού εστί! 


Μπορούμε να γίνουμε πιο όμορφες χωρίς να δίνουμε μια περιουσία. Με καθημερινή περιποίηση στο δέρμα μας, άσκηση και σωστή διατροφή. Όσο για το styling, υπάρχουν τόσες χρήσιμες πληροφορίες στα media και στο διαδίκτυο που μπορούμε εύκολα να βρούμε τι ταιριάζει περισσότερο στην εμφάνιση και την προσωπικότητά μας.


Όπως είπε και η Helena Rubinstein*, δεν υπάρχουν άσχημες γυναίκες, μόνο τεμπέλες!


vL
*1882-1965, Αμερικανοπολωνέζα επιχειρηματίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε ελεύθερα.... μπεεεεεεε!