γιατροί και Γιατροί

Υπάρχουν γιατροί και Γιατροί με το ΓΑΜΑ κεφαλαίο, ΓΑΜΑτοι δηλαδή.

Οι γιατροί λιώνουν για χρόνια πολλά πάνω στα βιβλία από την εποχή της δύσκολης εφηβείας τους, στερημένοι από τις χαρές της εκάστοτε ηλικίας τους, πασχίζοντας να αποκτήσουν το πολυπόθητο δίπλωμα, να τελειώσουν την ειδικότητα, να κάνουν το αγροτικό, να πάνε στρατό και αφόδευσε εντός γενικώς. Κολυμπώντας στο βόθρο του κυκλώματος, πασχίζουν να επιπλεύσουν, να ξεχωρίσουν και να εξασφαλίσουν μια θέση σε κάποιο κρατικό φορέα υγείας, να πιάσουν εντελώς αξιοκρατικά μια καρέκλα στον ιδιωτικό τομέα, να ανοίξουν το δικό τους ιατρείο, ή να προβούν σε κάποιο συνδυασμό, νόμιμα ή παράνομα, μάλλον παράνομα. Ακολουθώντας τα χνάρια των προκατόχων τους, συνεχίζουν επάξια την παράδοση "φακελάκι" και φοροδιαφυγή, για να έχει η οικογένεια την πολυτέλεια που δικαιούται λόγω της ιατρικής ιδιότητας του πάτερ φαμίλια. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να συνεχίσουν να ζουν με την "ποιότητα" που τους δίνει η κοινωνική τους θέση λόγω της επαγγελματικής τους ιδιότητας. Ας μη γελιόμαστε, οι περισσότεροι το παίζουν μικροί θεοί κι έτσι θέλουν να τους φέρονται. Δεν υπάρχει ο κύριος τάδε, είναι Ο Γιατρός. Θέλουν να κάνουν και τα παιδιά τους γιατρούς γιατί μόνο αυτή η ανώτερη φυλή θα επιβιώσει στο τέλος και όχι βέβαια στην Ελλάδα, έξω από δω. Δεν έχει σημασία που έπαιξαν ένα πολύ μεγάλο ρόλο στην εξαθλίωση της οικονομίας μας. Το βασικό είναι να καταθέσουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και να στείλουν και τα καμάρια τους έξω. Η Ελλάδα είναι η φτηνή πανσιόν της μάσας και της ξάπλας. Η επένδυση θα γίνει αλλού φυσικά, πιο πρωτοκλασάτα και μουράτα. 

Δεν μπορούμε όμως να ισχυριζόμαστε αναίσθητα ότι όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη. Μεταξύ τους αναγνωρίζονται. Μπορεί από τη μυρωδιά, αλλά ξεχωρίζουν τις διαφορές. Ενώ εμείς από την απέξω τους βλέπουμε όλους ένα, ΓΙΑΤΡΟΥΣ, όπως ταξιτζήδες, πολιτικούς, πεθερές. Μπορεί να διαφωνούμε, αλλά τους φοβόμαστε κιόλας, τους έχουμε ανάγκη. Η υγεία μας και ζωή μας εξαρτάται από αυτούς, οπότε σκύβουμε το κεφάλι υποταγμένοι. Υποκύπτουμε στα αρρωστημένα βίτσια τους. 

Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που αντί να φθείρονται και να αφήνονται στη σαπίλα του συμπλέγματος των αξιών τους, χτίζουν χαρακτήρα. Αντιστέκονται. Εμβολιάζονται με το μικρόβιο του συστήματος και προτάσσουν τα δικά τους αντισώματα στο πύον της διαφθοράς. Υπηρετούν πιστά τον όρκο του Ιπποκράτη. Σέβονται την προσωπικότητα του ασθενούς και δεν τον μεταχειρίζονται σαν ένα κομμάτι κρέας ή σαν ένα μηχάνημα ATM. Μένουν στην Ελλάδα και προσφέρουν το έργο τους με επαγγελματισμό και ανθρωπιά. Αγωνίζονται με τον τρόπο τους μέσα στον απύθμενο βυθό της γραφειοκρατίας, της ασυδοσίας και της αδικίας κολυμπώντας ανάμεσα σε κοπάδια καρχαριών.

Δεν είναι όλοι ίδιοι. Μερικοί είναι αληθινοί ήρωες και υποκλίνομαι μπροστά τους!

vL/19.3.13