από τα κεφάλαια Ι - ΙΙΙ
- Επιχείρηση δεν σημαίνει ανθρωπισμός! Δεν θέλει καθόλου το καλό σας και δε σέβεται τις αξίες που εκθειάζει.
- Είναι τέτοια η απουσία ατομικών και κοινωνικών προοπτικών, ώστε τα παιδιά της μπουρζουαζίας…θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τώρα…με το να στραφούν σε επαγγέλματα λιγότερο ενταγμένα στο καπιταλιστικό παιχνίδι (τέχνη, επιστήμη, εκπαίδευση…) ή, ακόμα, με το να αποτραβηχτούν μερικώς από τον κόσμο των επιχειρήσεων, χαιρετώντας τον κομψά με το μεσαίο δάχτυλο τεντωμένο.
- Ο γάμος ανάμεσα σε βλακεία και υποκρισία είναι επικερδής, παράγει την πρακτική του σύγχρονου μάνατζμεντ, που κάποιοι έχουν βαφτίσει «νέο-μάνατζμεντ»…Το νέο-μάνατζμεντ, κατά βάθος, σημαίνει υποχρεωτική στύση.
- Η ξύλινη γλώσσα…ξέρει να καταστρέφει την καθομιλουμένη με μαεστρία: η επιχείρηση λατρεύει τους βαρβαρισμούς. Η ξύλινη γλώσσα εκφράζει την πολιτική γραμμή μιας απρόσωπης δύναμης… Υποβιβάζει ξεκάθαρα τον υπάλληλο σε μηχάνημα. Μηχανή, σήκω και δούλεψε!
- «Κάνω το follow-up του merging project με έναν coach. Κάνω check στο downsizing» σημαίνει πως απολύετε κόσμο.
- Στη μεγάλη σκακιέρα της επιχείρησης, παιχνίδι κάνει κυρίως εκείνη…είστε χαμένοι από χέρι, βρίσκεστε εκεί για να σας πουλήσουν και να πουληθείτε.
- Δουλεύετε επειδή πρέπει, σε κανέναν δεν αρέσει η δουλειά! Αν τους άρεσε, οι άνθρωποι θα δούλευαν δωρεάν!
- Η επιχείρηση χρησιμοποιεί το δικαίωμα της εργασίας για να το … παρακάμψει.
- Υπερβολικά πολλά πτυχία σκοτώνουν τα πτυχία. Όσα περισσότερα έχει κανείς, τόσο λιγότερο αξίζουν.
- Στην επιχείρηση τελειώνει κανείς σε μια ηλικία όπου θα μπορούσε να ξεκινάει την καριέρα του στο χώρο της πολιτικής ή να διεκδικεί αξιώματα. Τελειώνει στην ηλικία όπου ο Σεζάν ζωγράφισε τα υπέροχα βουνά του Σεντ-Βικτουάρ ή ο Ντοστογιέφσκι συνέθεσε τους Αδελφούς Καραμαζώφ. Ο «κύκλος ζωής» του στελέχους είναι σύντομος: από την «ανάρρηση στην εξουσία» (μέχρι τα 30 και κάποιες φορές περισσότερο) ως την πτώση (μετά τα 45) είναι μόνο ένα βήμα-από τον Όλυμπο ως τον Καιάδα είναι απλώς μια μονοκονδυλιά, αυτή των διαχειριστών ανθρώπινου δυναμικού.
 |
| Cezanne - La Montagne Ste Victoire, 1904 |
- Η επιχείρηση σας λέει φούμαρα που είναι παγίδες.
- Τα πάντα είναι αναλώσιμα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων πηγών.
- Η κουλτούρα της επιχείρησης: κουλτούρα του κώλου! Καθώς η επιχείρηση δεν ξέρει καλύτερα από την ομάδα πώς να φέρει σε επαφή ανθρώπους, δημιουργεί τεχνητά μια «μεγάλη οικογένεια», δημιουργώντας σύμβολα με τα οποία υποτίθεται ότι ταυτίζονται οι υπάλληλοι.
- Το ενοχλητικό είναι πως η δεοντολογία είναι κάπως σαν την κουλτούρα: όσο λιγότερη διαθέτει κανείς τόσο περισσότερο την εμφανίζει – το να μιλάει κανείς πολύ γι’αυτή είναι ύποπτο.
- Η πληροφορική είναι το μέλλον…είμαστε όλοι αδέλφια, δεν θα ξαναγίνει πόλεμος, τραλαλά, επαναλάβετε μετά από μένα όλοι μαζί…Για την ώρα, το μοναδικό αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμα από τον άσπρο σίφουνα της πληροφορικής υπήρξε η μαζική κατάργηση των γραμματέων, που ήταν, ωστόσο, χρήσιμες.
Τίτλος πρωτότυπου:
BONJOUR PARESSE, DE L'ART ET DE LA NECESSITE D'EN FAIRE LE MOINS POSSIBLE EN ENTREPRISE
Corinne Maier, née le 7 décembre 1963 à Genève, est psychanalyste ; elle exerce à Bruxelles et à Paris. Elle est par ailleurs essayiste.
Arrière-petite-fille de l'humoriste viennois Otto Lux-Mayer, elle fait scandale par ses travaux qui s'attaquent aux bases mêmes de la société : le travail, la famille et la patrie. Psychanalyste, économiste, sociologue et historienne, elle est l'auteur de livres fortement inspirés par Jacques Lacan, Roland Barthes et Michel Foucault. Elle est surnommée "héroïne de la contre-culture" par le New York Times depuis le succès mondial de l'un de ses ouvrages, Bonjour Paresse. Un autre de ses livres, No Kid, qui prend la forme d'un manifeste anti-nataliste, a connu une audience très large avec 15 traductions. La plupart de ses textes sont traduits dans plusieurs langues.
